فصل يكم: جامعه ي بي طبقه (توتاليتاريسم - هانا آرنت)

1. توده ها

مهمترين خصلتي كه به طور كلي مي توان به جنبش هاي توتاليتر نسبت داد، آن است كه اين جنبش ها به سرعت فراموش مي شوند و به آساني مي توان چيز ديگري به جاي انها برقرار كرد. اين قضيه در مورد كيفيت شهرت رهبران اين جنبش ها، مصداق بيشتري دارد (30).

جذبه يك پديده ي اجتماعي است و جذبه اي كه هيتلر بر محيط اطراف خويش هموار مي كرد، بايد برحسب آن گروه ويژه اي كه او در اختيار داشت، دريافت. جامعه هميشه مستعد پذيرش بي مطالعه ي يك شخص مدعي است، تا بدانجا كه يك عقلباخته ي مدعي نبوغ، پيوسته بخت آن را دارد كه پذيرفته شود (31).

اگر قائل به وجود چيزي چون شخصيت يا ذهنيا توتاليتر باشيم، سازگاري و عدم تداوم، بيگمان ويژگي هاي برجسته ي آنرا تشكيل مي دهند (32).

رژيم هاي توتاليتر تا زماني كه بر قدرت سوارند و رهبراي توتاليتر تا هنگامي كه زنده اند، تا پايان از "پشتيباني توده اي برخوردارند". (32)

عامل تكان دهنده در پيروزي توتاليتاريسم، همان بي خويشتني (selflessness) هواداران اين جنبش است (34).